جلوی ضرر را هر وقت بگیری استفاده است
محمدجواد ظریف می‌گوید اشتباه کرده است؛ اشتباه کرده که به گفته‌ها و قول‌های جان کری، وزیر خارجه دولت باراک اوباما در مذاکرات هسته‌ای اعتماد کرده است. اعترافی دیرهنگام و به غایت تلخ! ولی چرا این گفته وزیر امور خارجه دولت یازدهم تا این حد تلخ و البته قابل سرزنش است؟
محمدجواد ظریف، نماینده جمهوری اسلامی ایران که قطعاً تمام تلاش خود را برای دست یازیدن به بهترین توافق به کار بسته و بر حسن نیت وی تردیدی وجود ندارد، اما به دلیل اعتماد به گفته‌های دولت ایالات متحده آمریکا قابل سرزنش و مذمت است؛ آمریکایی که سابقه سال‌ها بدعهدی و دشمنی‌اش با ایران، نه برای فرد مطلع و تحصیلکرده‌ای چون او، بلکه برای همه مردم ایران چون روز روشن است. محمدجواد ظریف را باید این روزها شایسته سرزنش دانست؛ زیرا در طول مذاکرات رهبر معظم انقلاب بارها و بارها درباره اطمینان نکردن به دشمن توصیه کرده و به صراحت هشدار داده بودند، در پس نشست و برخاست‌های دیپلماتیک و لبخندهای مرسوم این فضا یادتان نرود که با دشمن روبه‌رو هستید و فراموش نکنید با دشمنی عهدشکن و بدپیمان در حال مذاکره‌اید.
افکار عمومی امروز محق است که دولت یازدهم و تیم مذاکره‌کننده آن را سرزنش کند؛ چرا که همین تیم در دولت هشتم و در توافق‌نامه سعدآباد طعم بدعهدی و مصادره به مطلوب‌های طرف مقابل را چشیده بود! مصادره به مطلوب‌ها و برداشت‌های دوگانه از کلمات توافق که به تعطیلی و پلمب تأسیسات هسته‌ای کشورمان منجر شده بود!
با توجه به همین دلایل و شواهد است که هرگز نمی‌توان از دولت و وزارت خارجه این اشتباه را پذیرفت؛ اشتباهی که کشور را به توافقی طولانی‌مدت پایبند کرده است که از یک سو طرف مقابل به راحتی با سوءاستفاده از خلأها و بی‌توجهی به قول‌های درج نشده‌اش در توافق تعهدات خود را یکی پس از دیگری نقض می‌کند و از سوی دیگر کشورمان گرفتار بندها و تفسیرهای چندگانه شده و باید مو به مو توافق را اجرا کند!
