سرانجام مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با گروه ۵+۱ پس از ۱۶ ماه (که
فقط مرحله آخر آن در لوزان ۹ روز به طول انجامید و برای توافق بر سر صدور
یک بیانیه در شب پایانی با ۹ ساعت‌وربع مذاکره یک رکورد بر جای گذاشت)، با
صدور بیانیه‌ای به پایان رسید. هرچند هنوز نوشتن توافق و اجرای آن باقی است
و اگر تفاسیر فعلی طرف‌های مذاکره بخواهد در متن و اقدامات مربوط به توافق
هم ادامه یابد، از هم‌اکنون می‌توان تزلزل و شکنندگی را برای آن پیش‌بینی
کرد. به خصوص اینکه آمریکایی‌ها سابقه طولانی در عدم پایبندی به قرارها و
وعده‌ها داشته‌اند و لذا این امر ابهاماتی جدی برای تداوم و استحکام آن رقم
زده است.
اما آنچه مسلم است اینکه در شرایط پس از صدور بیانیه، برای هر نوع قضاوتی باید چند نکته را مد نظر قرار داد:
